Dom Seminaryjny w Szarowie – formacja zakonna i rozeznanie powołania

Dom seminaryjny Towarzystwa Ducha Świętego w Szarowie to wyjątkowe miejsce, w którym młodzi bracia przygotowują się do życia zakonnego i kapłańskiego, przechodząc przez sześcioletni okres formacji seminaryjnej. Ten czas obejmuje nie tylko intensywne studia z zakresu filozofii i teologii, ale przede wszystkim opiera się na budowaniu głębokich relacji braterskich, kształtowaniu życia duchowego oraz codziennej modlitwie. Istotnym elementem formacji jest także zaangażowanie w życie wspólnoty oraz pomoc w duszpasterskim posługiwaniu prezbiterom Towarzystwa Ducha Świętego, co pozwala młodym braciom zdobywać doświadczenie i dojrzewać do przyszłej misji.

Formacja seminaryjna jest trzecim etape formacji w naszej wspólnocie

Dom w Szarowie pełni niezwykle ważną funkcję formacyjną w życiu Towarzystwa Ducha Świętego. To tutaj kandydaci do życia zakonnego uczą się codziennego życia we wspólnocie, budując relacje oparte na zaufaniu, wzajemnym wsparciu i braterskiej miłości. Wzrastają duchowo poprzez modlitwę, medytację nad Słowem Bożym oraz uczestnictwo w liturgii. Poznają również zasady życia zakonnego, regułę i duchowość naszego zgromadzenia, odkrywając, czym w praktyce jest służba Bogu i ludziom w duchu błogosławionego Gwidona z Montpellier – pełna pokory, miłości i oddania.

W trakcie swojej formacji bracia studiują w seminarium prowadzonym przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, gdzie zdobywają solidne podstawy filozoficzne oraz zgłębiają tajniki teologii. Dzięki tej intelektualnej formacji są lepiej przygotowani do późniejszej posługi duszpasterskiej i duchowego towarzyszenia innym. Cały ten proces ma na celu jak najpełniejsze ukształtowanie ich serc i umysłów, aby w przyszłości mogli z oddaniem i mądrością służyć Kościołowi i każdemu, kogo Pan postawi na ich drodze.

Jak wygląda życie w domu seminaryjnym?

Codzienność postulantów wypełniona jest:

• wspólną modlitwą (Liturgia Godzin, Eucharystia, adoracja, różaniec),

• formacją duchową i intelektualną,

• pracą i obowiązkami we wspólnocie,

• czasem osobistego rozwoju i rekreacji.

Taki rytm pomaga pogłębiać relację z Bogiem, uczy odpowiedzialności i przygotowuje do dalszych etapów formacji zakonnej.