Utożsamienie Pana Jezusa z ubogim (25 rozdział Ewangelii według św. Mateusza) jest dla nas wezwaniem do pozytywnej odpowiedzi oraz inspiracją naszej działalności.

„Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie.

Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: “Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie”.

Wówczas zapytają sprawiedliwi: “Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?”

A Król im odpowie: “Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”    (Mt 25, 31-40)

Korzystając z przykładu życia bł. Gwidona z Montpellier, pragniemy budować w sobie i wokół siebie „Dom Ducha Świętego”, w którym każdy potrzebujący będzie mógł doświadczyć płynącej z natchnienia Ducha Świętego pociechy. Miejsca, gdzie uzewnętrznią się w widoczny sposób owoce Ducha: miłość, radość, pokój… (Gal 5,22), gdzie z Jego pomocą łatwiej będzie można przeżywać życiowe doświadczenia i cierpienie w łączności z męką Jezusa Chrystusa. Gdzie w harmonijny sposób, w jednym duchu, współpracować będą ze sobą różne stany Kościoła.