Huta Ducha Świętego już od pięciu lat jest dla młodych ludzi w różnych miejscach w Polsce, a nawet poza jej granicami, inspiracją do poznania i uwielbienia Trzeciej Osoby Trójcy Świętej.

            Wszystko zaczęło się w 2013 roku przy okazji nowenny przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego, którą prowadziły w kościele św. Tomasza na ul. Szpitalnej w Krakowie siostry Kanoniczki Ducha Świętego wraz z braćmi z Towarzystwa Ducha Świętego. Liczna obecność młodzieży i jej pragnienie głębszej relacji z Duchem Świętym były inspiracją do rozpoczęcia cyklicznych spotkań.

U początku wszelkiego mówienia o Duchu Świętym jest tajemnica.
Jest cień obecności, która karmi się milczeniem.

Każdy z nas wie, jak Pan działa tajemniczo w naszym sercu, w naszej duszy. I jaki jest obłok, jaka moc, jaki styl działania Ducha Świętego, by zakryć naszą tajemnicę. Ten obłok w nas, w naszym życiu, nazywa się milczeniem. Milczenie jest właśnie obłokiem, który zakrywa tajemnicę naszej relacji z Panem, naszej świętości i naszych grzechów... Zachowywanie tajemnicy w milczeniu: oto jest obłok, owa moc Boga dla nas, siła Ducha Świętego.

Medytacja, Dom św. Marty, 20 grudnia 2013 roku

NIEMOŻLIWE!?
O tym jak Bóg spełnia marzenia

Kiedy w kwietniu tego roku rozmawiałam z kolegą na temat pielgrzymek, „wyższości” jednej nad drugą, krążyłam wciąż wokół ducha lokalnego, iławskiego patriotyzmu i z pełnym przekonaniem powiedziałam mu, gdy namawiał mnie na pielgrzymkę do Santiago- Santiago? Camino? Marzy mi się… może kiedyś. Ale w moim przypadku to zupełnie niemożliwe! 

I tak też myślałam, co najmniej z 3 powodów. Bo urlop w pracy, bo pieniądze, no i najważniejsze- jak bym pojechała, skoro od urodzenia mam dietę, która jak myślałam ogranicza wszelkie możliwości wyjazdu dla mnie. W końcu na każdą z pielgrzymek do Częstochowy musiałam mieć przy sobie lodówkę turystyczną ze specjalnym chlebem, to co tu dopiero myśleć o wyjeździe za granicę i to jeszcze wędrować z całym ekwipunkiem na plecach. No niemożliwe…

‘From deathstyle to lifestyle’: Ancient religious order resurrected to promote a Culture of Life

“God bless you” I blurted out in English. “I’m from Canada, I work in Pro-Life… and where I’m from we don’t see the likes of you very often! What order are you?” The one whom I identified as a type of leader among them (whose name, I was later to learn, was Lukasz Preising) acknowledged my greeting and replied in a somewhat halting English: “We are a new order – the Order of the Holy Ghost – and our purpose is to promote a Culture of Life.”

The feeling of unreality hit me again. Youthful, cassocked, and constituted with the aim of promoting a culture of Life? What is this? I was basically waiting for the buzz of the alarm clock to wake me back up to my disenchanted post-modern Canadian reality.

But the sound of the alarm never came. I stood there with my mouth open and finally snapped out of it when I noticed the young men subtly and politely attempting to withdraw. “Can I interview you guys?” I asked. An interview was set with two of the seminarians, for the next day.