Inną cechą naszej duchowości jest umiłowanie Eucharystii oraz modlitwy, zwłaszcza liturgicznej, a także kształtowanie życia wspólnoty w oparciu o harmonię modlitwy i pracy apostolsko – dobroczynnej. Przykład i nauczanie Chrystusa i Apostołów, wzywają nas do nieustannej i wytrwałej modlitwy. 

Dzieje Apostolskie, gdy mówią po raz pierwszy o wspólnocie wiernych, ukazują nam ją jako “trwającą jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, matką Jezusa, i Jego braćmi” (Dz 1, 14). “Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących” (Dz 4, 32). Źródłem zaś tej jedności było otwarcie się na działanie Ducha Świętego, zasłuchanie w słowo Boże, braterska wspólnota, modlitwa i Eucharystia.

Wierzymy, że modlitwa wspólnoty ma szczególną wartość w myśl słów Chrystusa: “Gdzie dwaj lub trzej zebrani są w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18, 20).  Pan, bez którego nic uczynić nie możemy, sprawia, że nasze działanie jest skuteczne i owocne.